„Ulubieńcy bogów umierają młodo” – powtarzał na krótko przed śmiercią Zbyszek Cybulski i ten cytat z Fryderyka Nietzschego stał się idealnym tytułem niniejszej książki. Przedstawia ona bowiem losy ludzi, którzy z różnych powodów nie zrobili karier, do jakich byli predysponowani, i którzy odeszli z tego świata przedwcześnie, często w tragicznych okolicznościach, by dopiero po śmierci stać się ikonami kultury masowej. Większość bohaterów tej książki szybko dotarła na szczyt sławy. Z Cybulskim identyfikowały się tysiące młodych ludzi, Teresę Tuszyńską okrzyknięto ideałem kobiecej urody, a Andrzeja Brychta postrzegano jako następcę Marka Hłaski. Edward Stachura stał się wieszczem dla niemal całego młodego pokolenia, natomiast Anna German była uznawana za największą indywidualność polskiej piosenki. I tylko Ryszard Milczewski-Bruno i Wiesław Dymny uchodzili za outsiderów, ale nawet oni nie mogli narzekać na brak uznania i nagród potwierdzających ich niepospolite talenty.

Zbyszek Cybulski. Czy aby buntownik i czy na pewno bez powodu?
Przypadek Andrzeja Brychta – Hłasko 2.0
Anioł polskiej estrady – Anna German
Demony i finanse Edwarda Stachury
Aktorka największych nadziei – Teresa Tuszyńska
Maski Wiesława Dymnego – autokreacja i samozniszczenie
Alina Szapocznikow – traktat erotyczno-tanatologiczny
Ryszard Milczewski-Bruno – liryk z pegeeru
Inna twarz Haliny Poświatowskiej. Romantyczka w peweksie.

Książka weryfikuje mity związane z jej bohaterami, bo w rzeczywistości Zbyszek Cybulski wcale nie był aktorem rozchwytywanym przez reżyserów, Stachura dość dobrze radził sobie pod względem finansowym, a Milczewski-Bruno nie popełnił samobójstwa. Sławomir Koper udostępnia wiele nieznanych informacji na temat życia prywatnego swoich bohaterów.