Brzydcy ludzie

KIEDY NADCHODZI CZAS TRUDNYCH WYBORÓW…

Henryk, owdowiały przed trzema dekadami, mieszka sam, żyjąc wspomnieniami o ukochanej żonie. Mimo wieku stara się sobie radzić – drobne zakupy, spacery i wizyty córki Trudy wypełniają jego dni.

Kiedy rodzina organizuje przyjęcie z okazji jego osiemdziesiątych urodzin, pozornie radosne wydarzenie staje się początkiem serii napięć. Urodzinowy prezent wywołuje u jubilata gniew. Tymczasem podczas porządków Truda natrafia na tajemnicze zdjęcie z miłosną dedykacją, co rodzi pytania o nieznaną przeszłość ojca.

Wkrótce nieoczekiwany splot wydarzeń komplikuje życie Henryka i jego rodziny. Teraz tylko siła ich więzi i wzajemna miłość zdecydują, czy czeka ich bolesne rozczarowanie, czy uzdrowienie.

***

„Książka o zamknięciu, która otwiera głowy. W czasach, gdy egoizm jest cenniejszy niż złoto, a asertywność sprzedaje się na szkoleniach, Brzydcy ludzie zdają się traktować o odwrotności tych cech. Mistrzowskie wykreowanie postaci pełnych szarości i ukrytych motywów, zmuszających do myślenia w szerokiej perspektywie. I to nie tylko w stosunku do bohaterów książki. Do własnego środowiska i samego siebie też. Gorąco polecam każdemu, kto pragnie patrzeć szerzej!” – Ada Kussowska, autorka cyklu „O, Ida!”.

***

„Nie lubimy starości, odczłowieczamy ją, ale czy słusznie? Henryk był kiedyś tramwajarzem, trzydzieści lat temu pochował żonę, sam ma na karku osiemdziesiątkę. I szczęście. Otoczony rodziną, może nieidealną, nie żyje w całkowitej izolacji. Jest samodzielny, ma kolegów, choć ci już powoli odchodzą, wiadomo dokąd. Ponadto chowa przed światem pewną tajemnicę, a my strona za stroną odkrywamy coraz głębsze pokłady jego osobowości, coraz bardziej ciekawi, co spowodowało, że jego córka na zdjęciach z dzieciństwa jest tylko z matką. Zważywszy, że główny bohater jest staruszkiem dość zgryźliwym, ale niepozbawionym trzeźwego osądu oraz specyficznego humoru, czyta się tę książkę z wielką przyjemnością i kibicuje mu do ostatniej strony” – Kamila Cudnik, pisarka.